Welkom.: Hoe ...... ... het werkwoord verhuizen vervoegt en zichzelf levend begraaft.
Link voor Hemelgangers die daar, net als ik, nog eens terug zouden willen zijn...
dinsdag 27 november 2012
zondag 25 november 2012
donderdag 15 november 2012
Levensfase
In oude stam is nieuw
uit dezelfde kern ontstaan
een rechtstandig bouwend wezen
Een autonome wil is in mij opgestaan
Binnen het oude hout
wordt aan het skelet gebouwd
van de laatste fase van mijn leven
josiene van eijsden
maandag 22 oktober 2012
a f v a l
al dat was juist gedaan is op een hoop gegooid
nog voor de winter ligt, als afval in de morgen
van wat het liefste was, verstrooid
nog rommelt men naar iets bruikbaars in de resten
ontrukt het me
maandag 15 oktober 2012
zaterdag 13 oktober 2012
dinsdag 11 september 2012
grensscheiding
Op het water middenop de stroom
voer het takje onder de brug door,
het land uit
Daar was de rivier dezelfde
als hier
Maar ik was mijn bootje kwijt
Oude meisjes
Oude meisjes hangen niet tegen
deurposten en niet in portieken
doet zij dit wel
zoen haar zomaar
op haar oude haar en huid
je verlaat haar niet
want oude meisjes zijn het zout der aarde
donderdag 30 augustus 2012
donderdag 9 augustus 2012
vanochtend buiten
niet alles is over te brengen, althans niet door mij
vertel maar eens over de zachtstilte vanochtend
alsof je lopend door de tuin door zijde klieft
terwijl het tuinwerk vanzelf wordt gedaan
alsof er stilstand wordt gehouden van iets voor iets
nu het voorbij is leek de zachtstilte als voor een kleine storm
donderdag 26 juli 2012
dinsdag 10 juli 2012
Het is
Het is in de wind
Het is als waterwegen
Zie, het leidt weg van mij,
het waait en stroomt langszij
Maar hier ligt het over het land
het gras te bleken
maandag 9 juli 2012
de vlottende tuin
Dat het een dagelijks ritueel zou gaan worden wist zij eerst niet.
Zij woonde in die tijd aan de ringvaart en stond op de stoep omdat haar losgelaten voortuin zou gaan langskomen. Want zo was ook gisteren en de dagen daarvoor gebeurd.
De stroming in de vaart bleek een etmaal nodig te hebben om haar haar voortuin als een eilandje terug te laten zien, zodat zij zich verheugen kon over de aanwinst van nieuwe planten, zoals gele lis en wateraardbei.
Op zaterdagavond was zij gekleed voor een feest en toen de luxe wagen voorreed wees zij haar kennissen op de tuin die juist langsvloot als door een plotselinge stuwing in versnelling gebracht door de bochtige loop van de ringvaart. Wat ging het water te keer! En daar gebeurde het!, daar hing de tuin ontspoord tegen de oever van de overkant ...
Maar uit het water waren armen gerezen!, stevig sturend met slierten onderwatergroen omrankt. En modderig, steeg ook het hoofd op van de Watervrouw!
Haar kennissen reden weg zonder te willen wachten tot zij zich verschoond en verkleed zou hebben. Zij zijn haar kennissen niet meer maar de tuin is weer haar voortuin.
josiene van eijsden
Zij woonde in die tijd aan de ringvaart en stond op de stoep omdat haar losgelaten voortuin zou gaan langskomen. Want zo was ook gisteren en de dagen daarvoor gebeurd.
De stroming in de vaart bleek een etmaal nodig te hebben om haar haar voortuin als een eilandje terug te laten zien, zodat zij zich verheugen kon over de aanwinst van nieuwe planten, zoals gele lis en wateraardbei.
Op zaterdagavond was zij gekleed voor een feest en toen de luxe wagen voorreed wees zij haar kennissen op de tuin die juist langsvloot als door een plotselinge stuwing in versnelling gebracht door de bochtige loop van de ringvaart. Wat ging het water te keer! En daar gebeurde het!, daar hing de tuin ontspoord tegen de oever van de overkant ...
Maar uit het water waren armen gerezen!, stevig sturend met slierten onderwatergroen omrankt. En modderig, steeg ook het hoofd op van de Watervrouw!
Haar kennissen reden weg zonder te willen wachten tot zij zich verschoond en verkleed zou hebben. Zij zijn haar kennissen niet meer maar de tuin is weer haar voortuin.
josiene van eijsden
zondag 8 juli 2012
zaterdag 7 juli 2012
zaterdag 2 juni 2012
Hoop
ik lag in 't gras
in 't zand, in 't water
hoop was daar altijd bij
het gras staat hoog,
het zand is warm
de zee een spelevaart
maar waar ben jij?
maandag 28 mei 2012
DE SPIJSPOT
de gaande en komende man vraagt om voeding
aan de vrouw die de buitenboel doet
zij onderhoudt het vuur onder de spijspot
waarin dikke vissoep pruttelt
de komende man rammelt met zijn maag
en centen
de gaande man gromt en gaapt
de zwijgzame vrouw die de buitenboel doet
heeft voor de gaande en komende man gebeden
Pinksteren 2012
aan de vrouw die de buitenboel doet
zij onderhoudt het vuur onder de spijspot
waarin dikke vissoep pruttelt
de komende man rammelt met zijn maag
en centen
de gaande man gromt en gaapt
de zwijgzame vrouw die de buitenboel doet
heeft voor de gaande en komende man gebeden
Pinksteren 2012
zaterdag 26 mei 2012
vrijdag 25 mei 2012
badkamerraampje in de zon
klein venster
op het grote groene buiten
je herbergt 20 koeien
voor mijn ogen
en 1 mier
op het grote groene buiten
je herbergt 20 koeien
voor mijn ogen
en 1 mier
zaterdag 5 mei 2012
s a m e n h e i d
Ik houd van wat mij
begeleidt
in eenzaamtijd
En wanneer ik ben onder
de mensen
toeziet zonder strijd
josiene van eijsden
zondag 22 april 2012
waar we zijn terwijl we wachten
waar we zijn terwijl we wachten
is de speelplaats voor de geest
jouw zomerwind omwaait mijn leunend lichaam
vol in jouw licht op jouw perron
zo bezit ik alwachtend
die ik anders niet bereiken kon
(hittegolf/ stationnetje ergens op t groningerland)
vandaag teruggevonden
dinsdag 3 april 2012
gedicht
als consument van lucht en licht
herroept de dag zich mij
als teruggebracht door zon en wind
in oude harmonie
die kennelijk bewaard,
in mij gevangen vond
de vrouw, de maagd, het kind
zaterdag 25 februari 2012
zaterdag 11 februari 2012
Heden
afwaswater is warm
maar het is geen liefde
de grijze container is groot
maar is niet geliefde
het bed is breed
maar de nachten korter
zondag 29 januari 2012
Een weerzien doet de tijd openbreken
Opnieuw gezien: The bridges of Madison County. Ik herkende mij in de rol van Meryl Streep afgezien van de lichamelijke ontrouw van de gehuwde vrouw. Tot in het fysieke ervaar ik mee met haar, bijvoorbeeld wanneer zij telefonerend haar hand vanuit wat gefrutsel legt op zijn schouder als de allereerste aanraking tussen hen. Alles herken ik; haar levend-dood zijn, de plek waar zij woont en het bestaan dat zij leidt. Zij droomt en in feite laat ze de ervaring met deze man, de man van haar leven, als een droom blijven door hem niet te volgen. Ook het tijdsbegrip is frappant weergegeven; het Nu wordt volledig ervaren juist daar het het verdriet om het afscheid al in zich draagt.
Zij leefde voort met de zekerheid dat wonderen bestaan want zomaar realiteit worden: "Ik lijk een ander mens " zei ze "maar ik ben meer mijzelf dan ooit". Ze rekte de liefdeservaring op tot een eeuwig- Nu.
Zij blijft bij haar echtgenoot : "Omdat hij nog nooit een ander mens kwaad heeft gedaan" . Maar had zij zichzelf niet trouw moeten zijn nu zij het lot had uitgedaagd en had gekregen waar een vrouw haar leven lang op wacht: de kans op eigen groei naast de juiste man op de juiste tijd. Hij, de man die had gezegd de ervaring te hebben dat het was alsof heel zijn leven, al zijn reizen, er waren geweest om hier aan te komen en haar te ontmoeten.
Zij maakte ook voor hem de keus op zijn levensweg door in haar huwelijk te blijven.
Zij leefde voort met de zekerheid dat wonderen bestaan want zomaar realiteit worden: "Ik lijk een ander mens " zei ze "maar ik ben meer mijzelf dan ooit". Ze rekte de liefdeservaring op tot een eeuwig- Nu.
Zij blijft bij haar echtgenoot : "Omdat hij nog nooit een ander mens kwaad heeft gedaan" . Maar had zij zichzelf niet trouw moeten zijn nu zij het lot had uitgedaagd en had gekregen waar een vrouw haar leven lang op wacht: de kans op eigen groei naast de juiste man op de juiste tijd. Hij, de man die had gezegd de ervaring te hebben dat het was alsof heel zijn leven, al zijn reizen, er waren geweest om hier aan te komen en haar te ontmoeten.
Zij maakte ook voor hem de keus op zijn levensweg door in haar huwelijk te blijven.
zaterdag 28 januari 2012
dromennachtboek
het eerste dat ik lees als ik het schrift opensla waarin ik mijn dromen noteerde:
ik liep langs een B weg ( geasphalteerde 80 km weg) en zou na enige meters rechts met de weg mee gaan buigen. terwijl ik daar liep keek ik rechts het boerenland op. daar liep een mij welbekend ( lieflijk) paadje dat ik wellicht al 1000 x gelopen had. het was op het land dat bij een boerderij hoorde waar ik ooit gewoond had maar dat nu verkocht was.
toch nam ik dat lieve aanlokkelijke boerenkronkelpaadje met zongedroogd gras en bloemetjes niet dat mijn weg verkort zou hebben.
ik hield me aan de saaie geasphalteerde officiëele route.
ik liep langs een B weg ( geasphalteerde 80 km weg) en zou na enige meters rechts met de weg mee gaan buigen. terwijl ik daar liep keek ik rechts het boerenland op. daar liep een mij welbekend ( lieflijk) paadje dat ik wellicht al 1000 x gelopen had. het was op het land dat bij een boerderij hoorde waar ik ooit gewoond had maar dat nu verkocht was.
toch nam ik dat lieve aanlokkelijke boerenkronkelpaadje met zongedroogd gras en bloemetjes niet dat mijn weg verkort zou hebben.
ik hield me aan de saaie geasphalteerde officiëele route.
donderdag 26 januari 2012
dinsdag 24 januari 2012
zomernotitie
een perron in vakantietijd vol vakantiegangers
en de enige die een liedje fluit is de man die
op één knie, halverwege naar de grond gekeerd
het cementen NS- meubilair ligt bij te schilderen met een bokkepoot.
en de enige die een liedje fluit is de man die
op één knie, halverwege naar de grond gekeerd
het cementen NS- meubilair ligt bij te schilderen met een bokkepoot.
maandag 23 januari 2012
het echte leven is wat je smorgens om half 7 op je stoep vindt
daar is het nog donker en een frisse energie overheerst, neemt je tintelend over
waar het echt om gaat is dit, dus laat het niet voor een dichte deur staan
inclusief die ene felle uithaal van die ene merel hoog in de bomenrij van de S. laan op de hoek
als je ergens mee in zee bent, geïnspireerd en geladen, ben dat dan dwars, niet gewillig
echt leven is confrontatie
daar is het nog donker en een frisse energie overheerst, neemt je tintelend over
waar het echt om gaat is dit, dus laat het niet voor een dichte deur staan
inclusief die ene felle uithaal van die ene merel hoog in de bomenrij van de S. laan op de hoek
als je ergens mee in zee bent, geïnspireerd en geladen, ben dat dan dwars, niet gewillig
echt leven is confrontatie
zondag 22 januari 2012
drift tot goeddoen
De hartstochtelijke overgave waarmee het gebeurt. Hoefde ik het maar niet te zien, elke dag van welke kant en op welk uur ik ook aankom. Langs de oever van het riviertje staat haar fiets schuin en breed op het pad met haar, haar achterkant, er naast in een hartstochtelijk fel gooigebaar. Een zwiep naar links na een korte aanloop en met een hoge opsprong. En dan over naar rechts zwenkend en hoog uithalend. Wijde gebaren, walsende bruine lokken, elke dag, elk uur. Zou het ooit eens boven de macht gaan van dit ongeveer 50 jaar oude vrouwelijk aangekleed mechanisme dat onafgebroken de eendjes voert, zodat ik er langs kan?
foto: het betreffende riviertje
zaterdag 7 januari 2012
niets te beleven
Toegegeven, ik gebruikte jou als Muze en daar ben jij niet van gediend omdat ik geen beroemd schrijver ben.
Zo eindigde mijn brief aan A waarop zij mij antwoordde dat zij mij nauwelijks kende en ook niet nader wenste te leren kennen na het lezen van mijn brieven waarboven even goed Lieve L, of F of E had kunnen staan als Lieve A.
En verder hoop ik verschoond te blijven van jouw o, zo persoonlijk relaas van je wederwaardigheden, vervolgde zij, al jouw "niets te beleven belevenissen", waarbij je mijn bestaan gebruikte als alibi om enige uren schrijvend door te komen in je, volgens mij gecultiveerde, eenzaamheid. Wij zijn geen vrienden omdat onze winkelwagentjes botsten, die knal was niet het startschot voor een vriendschap.
Vrienden heb ik genoeg. Mensen van vlees en bloed waarmee ik samen werk en ontspan. Daarbij mij drie maal per week door zes kantjes verslag van jouw lege uren heenworstelen is mij een te grote vriendendienst, zelfs als wij vrienden zouden zijn,
A.
Zo eindigde mijn brief aan A waarop zij mij antwoordde dat zij mij nauwelijks kende en ook niet nader wenste te leren kennen na het lezen van mijn brieven waarboven even goed Lieve L, of F of E had kunnen staan als Lieve A.
En verder hoop ik verschoond te blijven van jouw o, zo persoonlijk relaas van je wederwaardigheden, vervolgde zij, al jouw "niets te beleven belevenissen", waarbij je mijn bestaan gebruikte als alibi om enige uren schrijvend door te komen in je, volgens mij gecultiveerde, eenzaamheid. Wij zijn geen vrienden omdat onze winkelwagentjes botsten, die knal was niet het startschot voor een vriendschap.
Vrienden heb ik genoeg. Mensen van vlees en bloed waarmee ik samen werk en ontspan. Daarbij mij drie maal per week door zes kantjes verslag van jouw lege uren heenworstelen is mij een te grote vriendendienst, zelfs als wij vrienden zouden zijn,
A.
Bluf bij Ouderdom
Nee, geen kwaad in de storm
noch in de tak die ruw
en rauw mij mieters raakte
teruggevonden tussen de Tips bij Ouderdom
noch in de tak die ruw
en rauw mij mieters raakte
teruggevonden tussen de Tips bij Ouderdom
een steek van verlangen
Aaaah....laat er nou een gigantisch verlangen naar Rotterdam in mij opstoten bij het treffen van deze foto vanochtend bij het ontbijt.
onbegrijpelijk voor een ander zeker?
Abonneren op:
Posts (Atom)
